Bericht 7 vanuit Suriname

Stieken begonnen met aftellen...
22-06-2006

Van alle enge ziekten die je kunt oplopen in de tropen, van malaria tot slangenbeten, van schorpioensteken tot beestjes onder je huid of zelfs in je urinewegen (we kennen allemaal discovery-documentaires) heb ik een schimmel opgelopen. De mat met puistjes op mijn voorhoofd (verdwenen door het tekort aan chocolade) heeft plaats gemaakt voor een soort paddestoel. Het is niet vies, niet besmettelijk en niet schadelijk (geen zorgen maken dus) maar de schimmel (Lotta genaamd) tast mijn pigment aan waardoor ik nu allemaal witte vlekken heb. Ik lijk wel een omgekeerde giraffe.
Het dorpje heeft een kleine poli-kliniek. De zuster daar wil denk ik kwaad met kwaad bestrijden, want het zalfje wat ik heb gekregen werd door een toerist beschreven als bedroven vaseline met de geur van een dode geit.
Kijk, ik zit midden in de rimboe. Ik was mezelf en mijn kleding tussen de vissen in de rivier. Ik zweet hele dagen. Mijn benen lijken wel een slagveld door alle (per ongeluk 's nachts open gekrabte) muggelbulten en ik het ingescheurde mondhoekjes. Dat klinkt niet allemaal schoon en fris en zeker niet elegant. Dat hoeft ook niet, maar dat mijn voorhoofd eruit ziet als een vliegenzwam en ik boven mijn neus de geur van rottend vlees moet smeren is net iets teveel van het goede. Kom op! Ik had 2 maanden om me voor te bereiden. Hier had ik geen rekening mee gehouden!

Maar goed hahaha, voor de rest gaat alles prima hier! Vorige week heb ik nog ingevallen in de 5de klas (groep 7). Was deze week de kleuterjuf ziek, is de kleuterklas helemaal voor mij! Toch is het veel lastiger dan wanneer ik dat in Nederland zou moeten doen. Een leuk kringgesprek kun je wel op je buik schrijven. Buitenspelen doen we niet, want dat doen ze hele dagen en deze tijd volmaken met werken in hoeken is iets teveel van het goede.
Iedere dag doen we daarom maar iets geks. Een kleurplaat kleuren, een knutselopdracht of muziek maken. 1 keer heb ik de kinderen gewoon hun gang laten gaan. Nadat ze elkaars hersenen hadden ingeslagen kwamen ze klassikaal tot iets wat op acrobatiek leek. Ze hadden een soort stellage gemaakt van kapotte tafels en klommen 1 voor 1 omhoog en terug. Mijn klasgenoten zien het circus natuurlijk al voor zich en het lijkt echt uit de hand gelopen chaos, maar daar midden in het klaslokaal staan daar 18 kleuters super samen te werken. Iedereen houd wel iets vast (zodat de boel niet instort) of staat klaar om iemand op te vangen.
Natuurlijk sta ik ook als juf op geen meter afstand, maar ik zeg helemaal niets..... De kinderen vertrouwen elkaar en ik hen!

Ik heb een aantal weken geleden tussen de toeristen een meisje ontmoet dat zo lief was om me aan te bieden een weekje bij haar te logeren in Paramaribo zodat ze me de stad kon laten zien. Grappig was, ze zit op de NHTV, op kamers in Breda, op dezelfde opleiding als Jeffrey én in hetzelfde jaar. Ik denk dat ik het aanbod aanneem, maar dat betekend 4 dagen eerder hier weg! Ik heb nog zoveel te doen!
Toch klinkt het stiekem ook wel lekker. Dan kan ik Jeff ook 4 dagen eerder bellen! Tegen de tijd dat jullie dit lezen zit ik nog maar 3 weken hier. Dan is het aftellen toch wel begonnen!
Ik ben de eerste die toegeeft dat ik het de eerste weken heel moeilijk had, maar nu gaat alles zo snel!!!

11 weken zijn zo voorbij! Als mijn 10 dagen in Hongarije maar niet zo vliegen! 10 dagen met Jeffrey mogen van mij dan een eeuwigheid duren.

Liefs, Linda