Bericht 6 vanuit Suriname

Geluksmomentjes

Wat ik had verwacht dat zou gebeuren is gebeurd. Je gaat het leven hier echt veel meer waarderen. Vooral die kleine dingen. Ik ben altijd wel iemand geweest die kon genieten van een zingende vogel of van een lach van een klein kind maar nu wilde ik graag wat geluksmomentjes met elkaar delen.

* Ik loop door het dorp en een aantal kinderen komt me tegemoet. Ze zijn druk aan het spelen maar stoppen allemaal even om me een high-five te geven.

* Vrijdag 9 juni krijg ik voor de tweede keer post. Waar je van een e-mailtje in Nederland niet op of om kijkt zijn deze blaadjes voor mij zoveel waard! Geïnstalleerd bezorgen de brieven van Jeffrey, mijn moeder, mijn zusje en opa en oma mij een lach en een traan.

* In de schoolpauze loop ik naar huis om thee te gaan drinken. Behendig ballanceer ik over een dikke tak en wat stenen die in een poeltje zijn gelegd, zodat je er overheen kunt zonder natte voeten. Het is zonnig, maar een heerlijk warme motregen nevelt op mijn gezicht. Ik kijk omhoog naar de heldere blauwe lucht met spierwitte wolken en zie daar een prachtige regenboog verschijnen

* Op school vraagt een kleutertje in haar beste Nederlands: "Jij foto maken van mij?" Ik zet haar lieve gezichtje op de foto en laat het resultaat aan haar zien. Ze slaat haar armen om mijn nek, geeft me een kus en een knuffel en gaat lief spelen.

* Wanneer ik mijn brieven schrijf luister ik naar mijn favoriete muziek en nestelt de kat zich op mijn schoot. Het is het moment wanneer ik mijn brieven schrijf dat ik besef hoe bijzonder, mooi en uniek het hier is omdat ik het beschrijf aan anderen. Dat besef in combinatie met Norah Jones, Marco Borsato en Stevie Wonder is onbeschrijflijk!

* Op de weg van school naar huis speelt een groepje van zo'n 8 vlinders tikkertje om me heen. Ik ben dol op vlinders! De tatoeage die al maanden achterin mijn agenda geplakt zit word ineens verleidelijk om te laten zetten (sorry mam!). Omdat ik een rok aan heb ga ik, verplicht heel elegant (denk sneeuwwitje) midden op het pad zitten om te genieten. Alsof ze weten wat ik wil strijken ze neer en blijven ze stil zitten zodat ik een foto kan maken.

* Het zoontje van de kleuterjuf komt me laten zien dat hij een baby-aapje heeft gevonden. Ik pak het arme beestje aan en het pakt me stevig vast. Zijn kleine pootje met kleine vingertjes klemt zich om een vinger van mij.

* Ik heb wit brood gekregen van mensen uit het dorp. Brood! Geen crackers, maar brood! Ik heb er een dikke laag pindakaas op gesmeerd en heb er echt van genoten!

* Het is zondagmiddag en het regent al een heel weekend. Waar ik dacht nog een poging te doen om te vissen (misschien vang ik wel een lunch) valt dat dus letterlijk in het water. Ik wil iets gezelligs gaan doen en aangezien ik toch moet eten besluit ik pannekoeken te bakken. Lekker Hollands, lekker ouderwets. Degenen die mij redelijk kennen weten dat ik niet zo van pannekoeken houd. Soms heb je daar ineens zin in. Mensen die me beter kennen weten dat ik dat helemaal niet kan! Pannenkoeken bakken. Zo goed als ik kan deel ik de ingrediënten in twee al heb ik dan nog teveel. IJverig sla ik aan het bakken. Een dejavu met mijn 'examen' huishoudkunde op het SPW waar ik met 6 mislukte pannenkoeken en tranen in mijn ogen van schaamte aan het bureau van de docent verscheen.
Hoe iedereen ronde pannenkoeken krijgt snap ik ook niet, want die van mij zien er uit als de inktvlekkentest bij de psycholoog.
Nou daar sta ik dan. In een primitief dorp midden in de rimboe van Suriname mislukte pannenkoeken te bakken. Terwijl de een bakt eet ik de andere op. Dat kan als je kookt op een petroleum stoof, want dan duurt alles net iets langer. Ik ben alleen maar lig krom van het lachen!

Als jullie vragen hebben, stel ze dan! Dan kan ik daarover schrijven!

Tot het volgende bericht,

Kus, Linda